ویروس کرونا یا ترس؟ از این بدتر چه می تواند باشد؟
در این مقاله از رابینز قصد داریم در مورد ویروس کرونا صحبت کنیم، ویروسی که کل دنیا با آن درگیر هستند ما اینجا قصد داریم این ویروس را از جوانب مختلف مورد برسی قرار دهیم.
نوشته‌شده توسط مایکل پیتزاک، در ۱۱مارچ ۲۰۲۰، ترجمه‌شده توسط تیم رابینز.
امروز حرفی که زدم را پس می‌گیرم!
دقیقاً یک ماه پیش‌هنگام چت با گروه دوستانم بدون علم نظر شخصی‌ام را به دوستان نزدیکم تحمیل کردم. بعضی از این دوستانم را از دوران مهدکودک می‌شناسم بنابراین با آن‌ها تعارف کلامی ندارم.
به آن‌ها گفتم که شیوع ویروس کرونا تنها به‌منظور هراس افکنی رسانه‌های اجتماعی است و این‌یک روش کم‌هزینه برای افزایش فروش روزنامه‌ها و تعداد بازدیدهای وب‌سایت‌هاست.
در گروهمان نوشتم: اول گفتند ِابولا ما را خواهد کشت. بعد سارس، دوباره ابولا. مِرس را هم گفتند کشنده است. محققان به ما میگویند که این هم نوعی آنفولانزای اسپانیایی است که تابه‌حال کسی به آن مبتلا نشده بود و پس از مدتی ویروس از بین می‌رود و همه آن را فراموش می‌کنیم!
خودم را وادار کردم تا مثال‌هایی از خطرات اطلاعات نادرست تهیه کنم. کارشناسان بهداشت عمومی همچنین به رهبران توصیه می‌کنند که این موارد را جدی بگیرند. اکنون سؤال این است، آیا باید نگران باشیم؟!
نگران بودن یا نبودن؟ مسئله این است
بدون شک حرف شکسپیر اینجا صدق می‌کند. پس بگذارید نظرات شخصی‌مان را کنار بگذاریم و به برخی از حقایق بپردازیم.
هم‌اکنون که در حال نوشتن این مقاله هستم، کووید ۱۹، ۱۲۰٫۰۰۰ نفر را مبتلا و ۴٫۳۰۰ نفر را در ۱۱۳ کشور جهان کشته است.
اما شاید بگویید: خب، آنفولانزای فصلی سالانه موجب مرگ بیش از ۶۵۰٫۰۰۰ نفر در سراسر جهان می‌شود! درست است و هیچ‌کس از این عدد وحشتناک نمی‌ترسد!
اگر بخواهیم خطرات مرگ‌بار را برسی کنیم، آیا بیماری‌های قلبی نباید در صدر قرار بگیرند؟ سالانه تنها در آمریکا ۶۵۰٫۰۰۰ نفر از بیماری قلبی و ۶۰۰٫۰۰ نفر به خاطر سرطان و تصادفات (در رتبه سوم) جان خود را از دست می‌دهند.
بنابراین ۴٫۳۰۰ قربانی کووید۱۹ نباید این‌چنین رسانه‌های جهان را تحت تأثیر قرار دهد…..
درست است؟
آیا این مسئله چقدر جدی است؟
سارس در سال ۲۰۰۲ جهان را شگفت‌زده کرد زیرا نرخ مرگ‌ومیر ۱۰% را داشت و برای آن واکسنی هم نداشتیم. این ویروس ۷۷۴ نفر را قربانی خودش کرد.
ویروس همه‌گیر H1N1 در سال ۲۰۰۹ با تخمین بالا ۲۱% جمعیت جهان را مبتلا کرد و حتی اگر نرخ مرگ‌ومیر را پایین در نظر بگیریم بین ۱۵۰٫۰۰۰ تا ۵۷۵٫۰۰۰ نفر در سال اول شیوع این ویروس جانشان را از دست دادند.
حالا ویروس کرونا را مقایسه کنیم. سازمان‌های بهداشت عمومی سعی دارند به ما بگویند: خیلی چیزها هست که در مورد این ویروس نمی‌دانیم. اما طبق آنچه از سازمان بهداشت جهانی منتشرشده است:
- ۸۰% از کسانی که مبتلابه این ویروس می‌شوند بدون هیچ‌گونه درمان خاصی به‌طور کامل بهبود پیدا می‌کنند.
- از هر ۵ نفر ۱ نفر به‌طورجدی بیمار می‌شود و نیاز به درمان پزشکی دارد.
- خدا رو شکر این بیماری کودکان را مبتلا نمی‌کند.
- سارس کشنده‌تر بود اما کرونا ویروس عمومی‌تر است.
- نرخ مرگ‌ومیر کووید ۱۹ بین ۳ الی ۴ درصد است. اگر بخواهیم مقایسه کنیم، آنفولانزای فصلی نرخی حدود ۰٫۱ درصد دارد.
آیا باید بترسیم؟
امروز صبح چون می‌خواستم این مقاله را بنویسم قهوه استارباکسم را به خانه آوردم. به نظرم پنج دقیقه تماشای یک زن مسن که چطور مکشیاتو (نوعی قهوه) کارامل را درست می‌کرد از یک ساعت مصاحبه‌ی جوروگان با یک اپیدمیولوژیست ترسناک‌تر بود.
کاملاً نادیده گرفتن خطرات احتمالی این ویروس خطرناک خواهد بود و اظهارات برخی سیاستمداران ناآگاه مبنی بر اینکه هوای گرم مانع انتشار ویروس خواهد شد (از بین نمی‌رود) مضر است.
اما بیایید خلاف این را ثابت کنیم _ ترس و وحشت_ ممکن است بزرگ‌ترین خطر در این وضعیت آشکار باشد.
ترس دشمن است
ازنظر فیزیکی زمان تجربه‌ی احساس ترس چه اتفاقی برایمان می‌افتد؟ غدد آدرنال درون بدن ما هورمون کورتیزول را آزاد می‌کند که باعث کاهش سیستم ایمنی بدن می‌شود. در حال حاضر وقت این نیست که دروازه‌ها را بر روی گروه مهاجم بازکنید!
ترس (و اطلاعات نادرست) دوستان عاقل من را به شکلی دیگر تحت تأثیر قراردادِ و آن‌ها پالت ماسک‌های جراحی و ضدعفونی‌کننده‌های درست را می‌خرند. هیچ‌کس به آن‌ها نگفته که این ماسک‌ها از شما در مقابل میکروب‌ها محافظتی نمی‌کنند اما قطعاً برای محافظت از بیماران جراحی قلب باز در مقابل ریختن تصادفی آب دهان پزشکان طراحی‌شده‌اند!
اگر شیوع این ویروس ادامه‌دار باشد، آن ماسک‌ها و بطری‌های پورل (نوعی ضدعفونی‌کننده دست) در بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها موردنیاز هستند. بیایید با پاک‌سازی کاستکو (نام یکی از فروشگاهی زنجیره‌ای) این وضعیت اضطراری را تشدید نکنیم.
البته در هر بحرانی، افراد ناآگاه و ترسو به دنبال یک قربانی هستند. به همین دلیل است که ما شاهد داستان‌هایی در مورد خشونت و تعصب در خصوص افرادی که چینی به نظر می‌رسند هستیم آن‌ها این واقعیت را نادیده گرفته‌اند که این بیماری چینی نیست_ این ویروس تمامی قومیت‌ها را بدون تبعیض آلوده می‌کند!
این ترس چه بلایی سر اقتصاد جهانی آورده است؟
در تاریخ ۹ مارچ سهام آمریکا ۷% سقوط کامل را تجربه کرد که بدترین افت از زمان رکود بزرگ‌سال ۲۰۰۸ بود و این خود یادآوری دیگری است که بیشتر سرمایه‌گذاران می‌گذارند احساسشان به‌جای عقلانیت و ارزش شرکت تصمیماتشان را هدایت کنند. سازمان ملل متحد تخمین می‌زند که این ویروس برای اقتصاد جهانی هزینه‌ی ۱ تا ۲ تریلیون دلار را خواهد داشت.
چطور این بحران وخیم‌تر می‌شود؟
تسلیم ترسمان شده و سپس وحشت‌زده شویم. در هر شرایط چالش‌برانگیزی، طبیعی است که احساس اضطراب کنید اما می‌توانید انتخاب کنید که خوی حیوانی خود را کنار بگذارید و شجاعت را در خود پرورش دهید.
چطور یک بحران را مدیریت کنیم؟
بزرگ‌ترین درسی که از استوئیک می‌گیریم این است: ” بر آنچه تحت کنترل توست تمرکز کن و هر آنچه را نمی‌توانی کنترل کنی، نادیده بگیر”.
چه عواملی تحت کنترل ما هستند؟ افکار، کلمات و کارهایی که انجام می‌دهیم. اینکه تصمیم بگیریم آگاهی کامل به دست بیاوریم یا بگذاریم ویروس موازی هراس افکنی رسانه‌ها ما را به سمت رفتار غیرمنطقی سوق دهد، دست خودمان است.
بیشتر عوامل تحت کنترل ما نیستند. تا زمانی که پرستار یا پزشک نباشید نمی‌توانید بگوئید این بیماریِ همه‌گیر تا چه اندازه گسترش می‌یابد. اما فارق از اینکه چه کسی هستید فرصت این رادارید تا مانند یک رهبر رفتار کنید.
برگزارکنندگان رویدادهای بزرگ مانند جشنواره‌های موسیقی و نمایشگاه‌های کتاب تصمیمی قابل‌ستایش اما دشوار برای لغو باوجود خسارت‌های سنگین اقتصادی مراسم‌هایشان گرفتند.
گاهی اوقات رهبری به معنای گرفتن تصمیمات بسیار دشوار است.
جان مکس وِل نویسنده و سخنگوی رهبری می‌نویسد: در حال حاضر تصمیمات دشواری باید اتخاذ شود، تصمیماتی که بیشتر از برنامه‌های سفر تأثیرگذار خواهد بود”.
به همین دلیل وی رویداد صعود گواهینامه بین‌المللی فصل بهار خود را لغو کرده است.
و شرکت‌های هواپیمایی؟ به دلیل خوداری افراد از رفتن به فرودگاه، پروازها کاهش می‌یابد و به همین ترتیب سود آن‌ها. در پاسخ، مدیرعامل شرکت هواپیمایی SOUTWEST کاهش ۱۰ درصدی حقوق کارمندانش را اعلام کرد. مدیرعامل و رئیس خطوط هوایی یونایتد حقوق خود تا ماه ژوئن را به تعلیق درآورده‌اند.
این کارها شاید حرکاتی نمادین باشند اما راه دیگری برای نشان دادن مدیرت بحران هستند. یعنی به اشتراک گذاشتن بار بحران و الگو شدن برای دیگر افراد تا از آن‌ها پیروی کنند.
من چه‌کار می‌توانم انجام دهم؟
شاید یک برگزارکننده مراسم یا مدیرعامل نباشید، اما هنوز هم می‌توانید کار مؤثری انجام دهید.
در اینجا به چند نکته اشاره می‌کنیم که با رعایت کردن آن‌ها می‌توانید این بحران را مدیریت کنید:
نخست: به خودتان آموزش دهید. عدم آگاهی موجب ترس و وحشت می شودکه این خود اغلب بدتر از دلیل خود بحران است.
دوم: همانند استوئیک باشید. بر روی آنچه تحت کنترلتان است تمرکز کنید، بقیه را به حال خود وا‌گذارید. ترس را منکر شوید. از گوش دادن زیاد به داستان‌های خبری فوق هشداردهنده درباره‌ی ویروس پرهیز کنید. اگر احساس نیاز به آخرین اخبار در مورد کرونا ویروس داشتید، این اخبار را از یک منبع قابل‌اعتماد دریافت کنید.
سوم: بهترین توصیه‌ها را از سازمان بهداشت عمومی بگیرید. دستانتان را بشوئید، از کسی که سرفه می‌کند یک متر فاصله بگیرید، به صورتتان دست نزنید، جلوی دهانتان را هنگام عطسه یا سرفه بگیرید. و اگر سرفه خشک یا تب‌دارید؟ همین‌الان با پزشکتان تماس بگیرید.
کرونا ویروس اولین، بدترین یا آخرین بحران جهانی نیست. نسل‌های پیش از ما شاهد آنفولانزای اسپانیایی، و جنگ جهانی و تهدید مداوم سلاح هسته‌ای بوده‌اند.
در حال حاضر اینکه با یک بحران مواجه هستیم یا حتی اینکه تا چه اندازه این شرایط وخیم‌تر می‌شود اهمیتی ندارد. مهم این است که این نسل چطور این وضعیت اضطراری را پشت سر خواهد گذاشت!
در هر شرایطی ما یک انتخاب داریم: گذاریم ترس قدرتمان را از ما بگیرد یا به‌عنوان رهبر با یکدیگر متحد شویم و این مصیبت را ختم به خیر کنیم.
بگذاریم خوبی‌هایمان برنده این بازی شوند و به این ویروس نشان دهیم که با گونه‌های اشتباهی وارد جنگ شده است!
امیدوارم این مقاله برای شما مفید واقع‌شده باشد، اگر شما اطلاعات مفید دیگری درباره کرونا ویروس می‌دانید برای ما کامنت کنید.
پاسخی بگذارید